Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարո

Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Լուկաշեւիչը հայտարարել է, թե տեղյակ չէ Սարգսյան-Ալիեւ հանդիպման պատրաստման փորձի մասին: Ռուսաստանի ԱԳՆ ներկայացուցիչն այդպիսով վկայել է Մինսկի խմբի համանախագահների շրջանում առկա տարաձայնության մասին: Բանն այն է, որ Սարգսյան-Ալիեւ հանդիպման ուղղությամբ ջանքի մասին նախօրեին հայտարարել էր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ֆրանսիացի համանախագահ Պիեռ Անդրիոն: Նա ասել է, որ համանախագահները ցանկանում են կազմակերպել այդպիսի հանդիպում եւ աշխատում են այդ ուղղությամբ: ՌԴ ԱԳՆ ներկայացուցիչը հայտարարում է, որ իրեն այդպիսի ջանքի մասին հայտնի չէ: Դա նշանակում է, որ Ռուսաստանն այդ ջանքի մասնակից չէ: Ավելին, Լուկաշեւիչը հայտարարել է, թե հնարավոր է Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ ռազմական շփումների շարունակում, իսկ առաջին դեմքերի մակարդակով հանդիպման մասին ինքը չունի տեղեկություն: Այդ հայտարարությամբ փաստացի բացահայտվում է Արցախի հակամարտության գործընթացում առկա խորքային հանգամանքների մի ամբողջ հարթություն, որ ձեւավորվել է քառօրյա պատերազմից հետո: Կասկած չկա, որ ֆրանսիացի համանախագահը, խոսելով առաջին դեմքերի մակարդակի հանդիպման մասին, նկատի է ունեցել նաեւ ամերիկյան կողմին: Հազիվ թե Ֆրանսիան միայնակ գնար այդ ջանքին: Փաստացի ստացվում է, որ ԱՄՆ եւ Ֆրանսիան ցանկանում են կազմակերպել առաջին դեմքերի մակարդակի հանդիպում, իսկ Ռուսաստանը ցանկանում է հայ-ադրբեջանական ավելի ցածր մակարդակի շփումներ: Այստեղ խնդիրն անկասկած լոկ մակարդակների տարբերությունը չէ: Դրա տակ առկա է բովանդակության եւ նպատակների շատ ավելի կարեւոր հանգամանք: Առաջին դեմքերի մակարդակը թույլ է տալիս բարձրացնել կարեւոր հարցեր, որոնք պահանջում են քաղաքական որոշում: Ավելի ցածր մակարդակի հանդիպումները միջոց են անորոշությունը պահպանելու համար, իսկ տվյալ պարագայում՝ իրավիճակի թեժությունը պահպանելու համար: Իրավիճակն առավել առարկայորեն պատկերացնելու համար ընդամենը անհրաժեշտ է տեսնել, թե ինչի մասին են խոսում կողմերը եւ միջնորդները: Հայաստանը հանդես է գալիս հրադադարի վերահսկման միջազգային մեխանիզմների շուտափույթ տեղադրման օգտին, որպես բանակցային գործընթացը շարունակելու պայման: Ադրբեջանը այդ մեխանիզմը մերժել է հենց սկզբից, ու բնականաբար մերժում է մինչ այժմ: Այդ մեխանիզմի նախաձեռնությունը եղել է ամերիկյան համանախագահությանը: Ռուսաստանը տեւական ժամանակ, ընդհուպ քառօրյա պատերազմից հետո Լավրովի երեւանյան այցը, այդ մեխանիզմը մատնել է լռության եւ փորձել է առաջ մղել տարածք խաղաղապահների դիմաց տարբերակը: Եվ ահա, Լավրովի երեւանյան այցի ընթացքում, ապրիլի 22-ին, փաստացի առաջին անգամ Մոսկվան անդրադառնում է այդ մեխանիզմին, բայց պատասխանատվությունը թողնելով Գերմանիայի վրա՝ որպես ԵԱՀԿ նախագահող: Այսինքն, Մոսկվան փորձում է ցույց տալ, թե մեխանիզմի ներդրման խոչընդոտը ոչ թե ինքն է, ինչից էլ օգտվում է Ադրբեջանը, այլ պարզապես ԵԱՀԿ-ն գործում է անարդյունավետ եւ եթե Գերմանիան կարող է, թող լրացնի այդ բացը: Բանն այն է, որ առաջին դեմքերի մակարդակով հանդիպումը հնարավորություն է դնել այդ մեխանիզմի հարցը Սարգսյանի եւ Ալիեւի առաջ, առնվազն գոնե սկսել որեւէ քննարկում այդ մեխանիզմի ներդրման շուրջ: Ինչ խոսք, կարող են գտնվել նաեւ հարցն առաջ մղելու այլ ձեւեր, բայց ակնհայտ է, որ հարցը պետք է դրվի Ալիեւի առաջ, իսկ այստեղ Ալիեւի հետ շփումների տարբերակներն ու հնարավորությունները միջնորդների համար առանձնապես մեծ չեն, Ալիեւը ի վերջո զբաղեցնում է նախագահի պաշտոն եւ կարող է պարբերաբար խուսանավել հանդիպումներից: Եվ այս իմաստով, առաջին դեմքերի մակարդակի շփումը քիչ հնարավորություններից, քիչ տարբերակներից մեկն է: Ըստ այդմ, եթե տորպեդահարվում է այդ շփման հնարավորությունը, ապա փաստացի տորպեդահարվում է հրադադարի մեխանիզմի ներդրման հեռանկարը: Դատելով ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցչի խոսքից, Մոսկվան զբաղված է հենց այդ հնարավորության տորպեդահարումով: Այսինքն, քառօրյա պատերազմի ընթացքում իր համար ստեղծված կիսափակուղային վիճակում ստիպված լինելով հրապարակավ խոսել հրադադարի մեխանիզմի անհրաժեշտության մասին, Մոսկվան պատասխանատվությունը դնելով Գերմանիայի վրա, փաստացի ձեռնամուխ է եղել այդ մեխանիզմի ներդրման հնարավորություններին առավել անկաշկանդ խոչընդոտելու գործողությանը: Հակառակ դեպքում, Մոսկվան եւս պետք է միանա առաջին դեմքերի հանդիպում նախաձեռնելու ԵԱՀԿ մյուս երկու համանախագահների ջանքին եւ այդ հանդիպմանը հրադադարի մեխանիզմի խնդիրը Ալիեւի առաջ դնելու գործին: Մինչդեռ, Ռուսաստանը հստակ ցույց է տալիս իր առաջնայնությունը՝ ավելի ցածր մակարդակի շփումներ, կամ պարզապես ռազմական շփումներ, որոնք կտան ոչ թե լարվածությունը լիցքաթափելու, այլ դա պահպանելու եւ կառավարելու հնարավորություն:

Результаты (русский) 1:

России официальный представитель МИД РФ Александр Лукашевич заявил, что не знал об опыте подготовки встречи Саргсян-Алиев. России представитель МИД будет свидетельствовать о разногласий между сопредседателями Минской группы. Дело в том, что встреча Саргсян-Алиев накануне усилий сказал Минской группы ОБСЕ французский сопредседатель Пьер Андрие. Он сказал, что сопредседатели организовать его и работаем над этим. России представитель МИД заявляет, что он не был осведомлен о таких усилий. Это означает, что Россия не является частью этих усилий. Кроме того, Лукашевич сказал, что возможность военных контактов между Арменией и Азербайджаном продолжается, и у него не было никакой информации о встрече высших руководителей. Фактическое заявление через плоскости, лежащих в основе обстоятельств Арцахского конфликта, который был сформирован после четырех дней войны. Существует никаких сомнений в том, что французский дипломат, выступая на лицах первого совещания, со ссылкой на американскую сторону. Франция вряд ли одинок в этой работе. На самом деле, США и Франция хочет организовать встречу высших руководителей, в то время как Россия хочет армяно-азербайджанского нижних контактов на высшем уровне. Здесь речь идет не только разница между уровнями. Под ней есть гораздо более важный аспект содержания и целей. Уровень первых чиновников поднимать важные вопросы, которые требуют политических решений. встречи низкоуровневых средств для сохранения неопределенности, в этом случае, чтобы поддерживать интенсивность ситуации. Ситуация более осязаемо просто нужно увидеть, чтобы понять, о чем они говорят о сторонах и посредников. Армения выступает за скорейшее развертывание международных механизмов для наблюдения за прекращением огня в качестве условия продолжения переговоров. Азербайджан отказался от начала механизма, и, естественно, отвергает до сих пор. Инициатива этого механизма был американского сотрудничества. Россия уже в течение длительного времени, даже после визита Четырехдневный войны Лаврова в Ереван, этот механизм как в тишине и попытаться протолкнуть область миротворческой перед опцией. И Лавров, в первый раз на 22 апреля во время визита российского влияния на механизм, но оставляя ответственность на Германию в качестве председательствующего. Другими словами, Москва пытается показать, что он не является препятствием к введению механизма, который принимает преимущество Азербайджана, ОБСЕ просто неэффективно, и если Германия может, пусть заполнить этот пробел. Дело в том, что самая высокая встреча на уровне механизма, чтобы поставить в вопросе перед тем Саргсян и Алиев, по крайней мере, чтобы начать какие-либо дискуссии о введении такого механизма. Конечно, мы можем также вопрос поощрения других форм, но очевидно, что этот вопрос должен быть поставлен на Алиева, а также пути и возможности контактов с Алиевым здесь не велики для медиаторов, он, наконец, приходит в офис и может быть регулярно избегать встреч. В этом смысле уровень общения мало шансов топ-лидеров, один из немногих вариантов. Соответственно, если контакт торпедирован возможность фактически торпедирован перспективой введения механизма прекращения огня. Судя по заявлению МИД России, Москва занимается этой возможностью torpedaharumov. Другими словами, в течение четырех дней kisapakughayin создал состояние войны вынуждены говорить публично о необходимости создания механизма для прекращения огня, Москва, положив ответственность на Германию, на самом деле приступили к более комфортной работы, чтобы воспрепятствовать возможности введения такого механизма. В противном случае, Москве придется объединить усилия, чтобы инициировать встречу с высшими руководителями двух других сопредседателей ОБСЕ и встречи Алиева до сдачи механизма прекращения огня. В то же время, Россия четко показывает приоритет, контакты на более низком уровне, или просто военные контакты, которые не ослабит напряжение, но это способность поддерживать и управлять ими.