Professor James Kearns opened his e

Professor James Kearns opened his eyes, and everything was different. The air felt heavy and wet. Thick green forests and huge piles of rocks surrounded him.
Suddenly a giant lizard ran from the forest and tried to attack James with its sharp claws, but he was able to dive out of the way. Then another appeared, and another. They all walked on two feet, had long tails, and their heads were like those of alligators. James had only seen these creatures in books before. They were called velociraptors, and they were dinosaurs which liked to kill in groups. Soon, six of these angry-looking creatures were circling him, making horrible growling noises.
He screamed for help, but he only heard his own voice echo through the air. The velociraptors were about to attack when a huge tyrannosaurus broke through the trees. It must have been fifteen feet in height. Two of the velociraptors tried to attack the tyrannosaurs, but the enormous creature grabbed one, killed it with his huge jaws and dropped it on the ground. The others ran away in fear.
Later, James found a cave to hide in. It was a deep, dark cave, but he stayed near the front where there light coming in from outside.
All of his memories were unclear. He and Dr Applebaum had been walking home from the university where they both taught. The doctor had been talking about an experiment he had been working on for quite a long time. “I have seen things you can’t imagine,” he had said. Then everything went black. James looked at the notebook he always kept in his coat pocket. The last entry said ‘it’s as if you are falling. You feel nothing, then, boom, you’re in another time period

Результаты (белорусский) 1:

Прафесар Джэймс Кернс расплюшчыў вочы, і ўсё было па- іншаму. Паветра быў цяжкі і вільготны. Зялёныя лясы і велізарныя груды камянёў Тоўстыя акружылі яго.
Раптам гіганцкая яшчарка выбегла з лесу і паспрабаваў напасці на Джэймса з яго вострымі кіпцюрамі, але ён быў у стане ныраць з шляху. Потым з'явіўся іншы, і іншы. Усе яны хадзілі на двух нагах, меў доўгія хвасты, і іх галовы былі падобныя на тыя , алігатараў. Джэймс толькі бачыў гэтых істот у кнігах раней. Іх называлі велоцирапторы, і яны былі дыназаўры , якія любілі забіваць ў групах. Неўзабаве, шэсць з гэтых сярдзітых выглядаюць істот кружыліся яго, робячы жудасныя рыкаючы гукі.
Ён крычаў аб дапамозе, але ён толькі пачуў свой уласны голас рэхам па паветры. У велоцирапторы збіраліся атакаваць , калі велізарны тыраназаўраў прарваўся праз дрэвы. Гэта павінна было пятнаццаць футаў у вышыню . Два з велоцирапторов спрабавалі атакаваць тыраназаўраў, але велізарная істота схапіў адну, забіў яго сваімі вялізнымі сківіцамі і кінуў яго на зямлю. Іншыя беглі ў страху.
Пазней, Джэймс знайшоў пячору , каб схавацца ў. Была глыбокая Гэта, цёмная пячора, але ён застаўся паблізу фронту , дзе ёсць святло , які ідзе звонку.
Усе яго ўспаміны былі няясныя. Ён і д - р Эпплбом ішоў дадому з універсітэта , дзе яны абодва вучылі. Лекар казаў пра эксперымент ён працаваў на працягу даволі доўгага часу. "Я бачыў рэчы , якія вы не можаце сабе ўявіць," сказаў ён. Потым усё пацямнела. Джэймс паглядзеў на наўтбук , ён заўсёды трымаў у кішэні пінжака. Апошні запіс сказаў : "гэта , як калі вы падаюць. Вы нічога не адчуваеце, то бум, вы ў іншы перыяд часу